Deel jouw ervaring!
A7II: Eerste gestabiliseerde (!) Full-Frame Mirrorless camera
Als fervent Sony gebruiker wil ik mijn eerste indrukken van de A7II (pre-productiemodel) met de community delen. Dat betekent niet dat ik alles door een roze bril bekijk, integendeel, de A7II is eindelijk de FE-camera waarop ik zolang wachtte...beeldstabilisatie in een compacte Full-Frame camera maar kan de A7II mijn A99 doen vergeten?
Historiek en inleiding
Het leidt geen twijfel dat spiegelloze systeemcamera’s (“mirrorless”) niet meer weg te denken zijn in de wereld van digitale fotografie. Ze bieden dezelfde beeldkwaliteit als klassieke spiegelreflexcamera’s maar in een compacte behuizing met beduidend minder gewicht als gevolg van het ontbreken van de spiegel. De populariteit van systeemcamera’s nam snel toe.
Systeemcamera’s werden tot een jaar geleden uitsluitend uitgerust met een APS-C sensor of kleiner. De dubbel zo grote Full-Frame sensor was in diezelfde periode enorm populair geworden in spiegelreflexcamera’s omwille van de hoge beeldkwaliteiten en dalende prijzen. De vraag naar een Full-Frame sensor in een compacte systeemcamera was dan ook groot.
In het najaar van 2012 verbaasde Sony vriend en vijand met de aankondiging van een Full-Frame sensor in een E-mount videocamera: de NEX-VG900 was een videocamera met een 24 megapixel Full-Frame sensor. De naam NEX heeft nu plaats gemaakt voor “Alpha” waaronder zowel A-mount als E-mount camera’s vallen.
Daarnaast kwam Sony met een geheel nieuw concept de RX1(R): een 24 megapixel Full-Frame sensor in een “compactcamera” met een niet-verwisselbare lichtsterke Zeiss lens (35mm F2). De intentie van Sony om grote Full-Frame sensors in kleine behuizing uit te brengen was daarmee heel duidelijk en werd op luid applaus ontvangen.
Het was slechts een kwestie van tijd en het duurde tot het najaar van 2013 dat Sony een duo van Full-Frame camera’s in E-mount uitbracht: de alom geroemde A7 en A7R werden geboren. De A7 werd voorzien van een 24 megapixel sensor terwijl de A7R (met de R van Resolutie) uitgerust werd met 36 megapixels. Op het moment van schrijven is 36 megapixels nog steeds de hoogste resolutie die je kan vinden voor Full-Frame sensors. Maar als we de geruchten mogen geloven, wordt dat in 2015 ruimschoots verbroken…
Begin 2014 werd het duo een trio met de komst van de A7S. Met een sensor van 12 megapixels en met de mogelijkheid om (extern) 4K te filmen werd de A7S dé standaard keuze onder videografen en vele fotografen die graag fotograferen bij weinig licht. Tegenover de A7II heeft de A7S nog enkele belangrijke en onovertroffen troeven in handen: een sensor waarbij fotograferen bij weinig licht met hoge ISO een plezier is, een inschakelbare silent shutter (betekent dat de A7S GEEN geluid maakt bij het nemen van een foto), (4K) video-kwaliteiten, etc.
De A7-serie is ook immens populair bij mensen met een mooie collectie oude lenzen van iconische merken zoals Leica, Voigtländer, Zeiss, etc. Deze lenzen werden ontworpen voor Full-Frame sensor waarmee de A7-camera de enige (betaalbare) systeemcamera is waarmee deze lenzen volledig tot hun recht komen.
Naast deze groep fotografen was een grote groep Sony A-mount gebruikers (A77, A99, …) die nog op hun honger zaten. Alle Sony A-mount camera’s worden uitgerust met sensorstabilisatie wat betekent dat elke lens voorzien wordt van beeldstabilisatie. Tot voor kort werden alle Sony E-mount camera’s (vroeger NEX-serie) uitsluitend uitgerust met beeldstabilisatie in de lens. Het is praktisch heel moeilijk om alle lenzen te voorzien van beeldstabilisatie in de lens (vooral lichtsterke lenzen met vast brandpuntsafstand), waardoor sommige lenzen wel en andere lenzen geen beeldstabilisatie hebben. Voor A-mount gebruikers was het een stuk luxe opgeven (beeldstabilisatie op ELKE lens dankzij sensorstabilisatie) om toch met een compactere E-mount camera te fotograferen.
Voor heel veel A-mount gebruikers (waaronder mezelf) dromen van een sensorgestabiliseerde E-mount camera…De A7II kwam als een grote verrassing!
Specificaties
Alle specificaties van de A7II (of ook ILCE-A7M2 genoemd, met 28-70mm kitlens wordt de productbenaming: ILCE-A7M2K) kan je hier lezen: http://www.sony.be/nl/electronics/cameras-met-verwisselbare-lens/ilce-7m2-body-kit/specifications
Enkele van de belangrijkste specificaties worden hieronder besproken.
-Lensmogelijkheden: Als een van de grote beperking van FE-camera (FE camera’s zijn E-mount camera’s met een Full-Frame sensor) wordt telkens opnieuw het relatief beperkte lenzenarsenaal genoemd. De FE-reeks van Sony is inderdaad zo nieuw dat het niet mogelijk is om een lenzenarsenaal uit te brengen dat even omvangrijk is als bij spiegelreflexcamera’s. Het kost veel geld en tijd om lenzen te ontwerpen en te produceren. Geduld hoort er naar mijn mening wel bij. Het beperkt aantal lenzen met een FE-vatting is dan wel beperkt, maar de A7-reeks camera’s hebben de mogelijkheid om lenzen van andere merken (en dus verschillende lensvattingen) te monteren. Lenzen van Leica, Zeiss, Voigtlander, oude M42 lenzen, maar ook Canon, Nikon, Pentax en andere lenzen kunnen op A7-camera’s gebruikt worden.
In geval van autofocus lenzen verlies je scherpstelling (Canon uitgezonderd, daarmee heb je trage AF beschikbaar met sommige adapters), maar beeldstabilisatie is met de A7II mogelijk op ELKE van bovenvermelde merken, ook wanneer deze lenzen geen in-lens beeldstabilisatie hebben!
Heb je een LA-EA4 adapter (of LA-EA3, mits verlies van AF), dan kan je alle A-mount lenzen van Sony zonder beperking gebruiken op de A7II. Je behoudt autofocus en beeldstabilisatie. Onderstaand schema geeft een mooi overzicht van de lensmogelijkheden. Merk wel op, bij A-mount lenzen horen ook lenzen van merken zoals Sigma, Tamron, Tokina, etc. Er wordt ook LA-EA1 en LA-EA2 vermeld, deze adapter passen wel fysiek op de A7II, maar deze adapters zijn ontworpen voor APS-C sensors (cropsensors) en zijn dus eigenlijk in de praktijk niet geschikt op een A7-reeks camera.
-Beelstabilisatie: Deze werkt met alle E-mount lenzen, OOK wanneer deze reeds in-lens gestabiliseerd zijn. De beeldstabilisatie in de body en in de lens werken samen voor het beste resultaat. Sommige A-mount lenzen (b.v. sommige lenzen van Sigma) werden ook voorzien van in-lens stabilisatie. Hierbij is het wel belangrijk om de beeldstabilisatie in de lens of in de body uit te schakelen! Met gestabiliseerde Sony E-lenzen hoeft dit dus niet, integendeel. Hieronder wordt een mooi schema gegeven van de mogelijke stabilisatie mogelijkheden. Zoals eerder gezegd, ook lenzen van andere merken dan Sony genieten van beeldstabilisatie op de A7II. OSS staat voor “Optical SteadyShot” en betekent beeldstabilisatie in de lens. Zoals je in het schema ziet, wordt de rol van beeldstabilisatie verdeeld tussen lens en camera in geval van lenzen met OSS. Heeft de lens geen OSS, dan doet de camera-body al het stabilisatiewerk.
-Memory Recall (MR): De A7-reeks camera’s hebben 2 geheugeninstellingen waaraan je favoriete combinatie van instellingen naar opgeslagen kunnen worden. Bijvoorbeeld, heb je een bepaalde reeks instellingen om binnenhuis te fotograferen, dan kan je deze combinatie opslaan onder MR1 of MR2. De A7II voegt daar 4 extra MR-functies aan toe die opgeslagen worden op de externe SD-geheugenkaart. In totaal heb je de 6 eigen instellingen die je aan MR kunt toewijzen. Merk op dat je op de “mode-dial” een “1” en een “2” ziet staan voor de MR-functie. Draai naar 1 of 2 en je hebt je eigen toegewezen instellingen meteen beschikbaar. Om de 4 overige MR-instellingen te activeren, volstaat het om naar MR1 of MR2 te draaien en rechts bovenaan in het scherm de juiste MR (3, 4, 5 en 6) te selecteren die opgeslagen zijn op de SD kaart.
-Sensor: de gekende 24 megapixels sensor uit de A7 werd geleend. Deze sensor is als enige camera in de A7-reeks voorzien van een hybride AF-systeem waarbij zowel een klassiek contrast-detectie AF-systeem alsook een phase-detect AF system (PDAF) gebruikt wordt. Naast het 25-AF punt contrast-detectie gebaseerde AF-systeem bestaat het PDAF systeem uit 117 scherpstelpunten op de sensor die de lens snel in de juiste scherpstelrichting sturen. Het contrast gebaseerde scherpstelsysteem doet het nauwkeurige werk.
-ISO bereik: Het ISO bereik loopt van ISO 50 tot ISO 25600. Als je graag werkt met ISO auto, dan kan je als onderlimiet ISO 100 instellen, als bovenlimiet ISO 25600. Fotografeer je in jpeg, dan kan je in multi-frame noise reduction ISO 51200 instellen. Hierbij neemt de camera meerdere foto’s en combineert ze tot 1 foto waarbij de ruis sterk verminderd wordt.
-Beelden per seconde: De A7II kan fotograferen aan een snelheid van maximaal 5 beelden per seconde, met behoud van continue scherpstelling (AF-C) en aanpassing van de belichting tussen de verschillende foto’s. Geen snelheidsmonster (de A6000 doet 11 beelden per seconde), maar 5 beelden per seconde is zeker behoorlijk.
-Wi-Fi en NFC: De A7II is net als zijn voorganger voorzien van Wi-Fi en NFC. Hier kan je meer lezen over Wi-Fi en NFC op de A5100, op de A7II werkt het quasi identiek dezelfde wijze. http://community.sony.be/t5/tips-voor-foto-s-en-video-s/a5100-blog-post-8-one-touch-sharing-via-nfc/...
-Video: De A7II is voorzien van de nieuwste video codec: XAVC-S. Hiermee haal je de hoogste bitrate van 50 Mbps. Daarnaast is ook AVCHD mogelijk met een maximale bitrate van 28 Mbps. MP4 is ook beschikbaar voor web-doeleinden. Je kan ook gebruik maken van “dual-recording”. Hierbij neemt de camera video op in zowel AVCHD (indien lager dan 28 Mbps) en MP4. 4K filmen is niet beschikbaar op de A7II, A7 of A7R. Met de A7S is dat wel mogelijk, mits een externe 4K-opname apparaat.
-Autofocus: De A7II is net als de A7 (en enkel de A7) voorzien van hybride AF om het scherpstellen te verbeteren. Vergeleken met de A7 hebben de ingenieurs van Sony (op papier) een verbetering van 30% weten te bekomen wat de AF-snelheid betreft en een verbetering van 1.5x voor “tracking-capability”. Dat betekent dat de camera een onderwerp beter kan volgen wanneer die naar je toe of weg van je beweegt.
-Opstartsnelheid: De opstartsnelheid van Sony camera’s is nooit een echt sterk punt geweest, dat heeft Sony met 40% verbeterd op de A7II.
-Weerbestendigheid: De A7II is opnieuw stof en vochtbestendig, alsook de meeste (eigenlijk alle) FE-lenzen.
-(Nog) meer instelmogelijkheden: Sony was de laatste jaren erg goed op weg om de camera’s instelbaar te maken naar de eigen smaak van de fotograaf. De A7II heeft meer zelf-instelbare knoppen dan ooit, zelfs zoveel dat ik met moeite aan alle knoppen een even zinvolle functie kan toewijzen.
Het vervolg kan je hier lezen.
Alleen E mount lenzen die zelf stabilisatie hebben, daar hoef je de stabilisatie van de body niet voor uit te schakelen.
Hoe zit het dan met A mount lenzen waar stabilisatie in zit, of van andere merken?
Er is geen enkele A-mount lens van Sony of Minolta die beeldstabilisatie heeft, daarvoor hoef je niets te doen. Als je b.v. een Sigma lens hebt met beeldstabilisatie, dan dien je deze uit te schakelen. Beide systemen weten niet van elkaar hoeveel de andere compenseert waardoor je een overcompensatie krijgt met een wazig beeld tot gevolg!
Dus de Alpha camera's zonder beeldstabilisatie kennen een wereld van verschil met modellen die het wel hebben?
Ben niet helemaal mee met je vraag
De verwarring zit hem in de term "Alpha" camera: dat is tegenwoordig zowel A-mount (reflexcamera) als E-mount (systeemcamera).
Alle Sony reflexcamera's (DSLR of DSLT) hebben ingebouwde sensorstabilisatie. Elke lens is gestabiliseerd dankzij de sensor. Sommige lenzen van Sigma hebben lensstabilisatie. Je moet dan een van 2 stabilisatiesystemen (sensor of lens) uitschakelen.
Van de E-mount camera's heeft voorlopig enkel de A7II beeldstabilisatie ingebouwd (sensorstabilisatie). Als je een E-mount lens MET lenstabilisatie op de A7II monteert, dan hoef je niets uit te schakelen. Beide systemen werken perfect samen want ze communiceren met elkaar. Als je een Sigma lens met lenstabilisatie voor A-mount gebruikt via een adapter op de A7II, dan moet je een van beide systemen uitschakelen omdat de communicatie tussen beide systemen dan mank loopt.
Hopelijk was dat duidelijk voor je